multum invĭcem disceptato

1) разбирать, рассуждать (de jure L, C; de cunctis negotiis inter se Sl)

2) обсуждать, рассматривать, разбирать, решать ( controversias C)

dis-cepto, āvī, ātum, āre (dis u. capto), eig. die Beweisgründe einer Streitsache erörtern u. prüfen, um darüber entscheiden zu können, dah. I) als Richter eine Streitsache untersuchen, ins reine bringen, gutachtlich entscheiden, in einer Sache den Schiedsrichter machen, controversias, Cic.: inter populum Carthaginiensem et regem in re praesenti, Liv.: inter amicos, Plin. ep.: ipso exercitu disceptante, Liv. – II) v. streitenden Parteien, über eine Streitsache verhandeln, debattieren, sie zur Entscheidung bringen, um sich womöglich gütlich zu vergleichen, verbis de iure, Liv.: de controversiis apud se (sc. Caesarem) potius, quam inter se armis, Caes.: de iure publico armis, Cic.: Abl. absol., multum invicem disceptato, nachdem viel hin u. her gestritten worden war, Tac. ann. 15, 14. – übtr., in uno proelio omnis fortuna rei publicae disceptatur, beruht die Entscheidung, Cic. ep. 10, 10 in.

discepto, āvi, ātum, 1, v. a. [dis and capio].

Jurid. t. t. (lit., to seize hold of and separate; hence, to stop the dispute), to decide, determine, judge a controversy, = dijudicare (cf.: dissero, disputo;

good prose, but rare): res juste sapienterque,

Cic. Mil. 9:

hanc causam si in foro dicerem eodem audiente et disceptante te,

id. Deiot. 2, 6; cf.:

ipso exercitu disceptante,

Liv. 5, 4:

jus dicebat disceptabatque controversias,

id. 41, 20; cf.:

controversias inter se jure ac judicio, aut... bello,

id. 38, 38 fin.:

inter populum Carthaginiensem et regem in re praesenti,

id. 34, 62 fin.:

inter amicos,

Plin. Ep. 7, 15, 2. al.:

FETIALES BELLA DISCEPTANTO,

i. e. to decide between peace and war, Cic. Leg. 2, 9.—

Beyond the judic. sphere: cum Academici eorum controversias disceptarent, Cic. Tusc. 4, 3, 6.—Far more freq.,.

Transf., of the parties themselves: to debate, dispute, discuss, strive.

With de:

de controversiis jure apud se potius, quam inter se armis disceptare,

Caes. B. G. 3, 107 fin.; cf.:

de controversiis suis jure potius quam bello,

Sall. J. 21 fin.; and see under b:

non de aliquo crimine sed de publico jure,

Cic. Balb. 28, 64; cf.:

de foederum jure verbis,

Liv. 21, 19:

de jure vectigalium,

id. 34, 62:

de cunctis negotiis inter se,

Sall. J. 11, 2 al. —Ellipt.:

damni (i. e. de actione damni) disceptare,

Dig. 48, 19, 28, § 12.— Pass. impers.:

quanto periculo de jure publico disceptaretur armis,

Cic. Fam. 4, 14, 2; 6, 1, 5:

quorum de re,

id. de Or. 2, 43, 183:

de omnibus condicionibus,

Caes. B. C. 1, 24 fin.:

de agro cum regis legatis,

Liv. 34, 62 al. —With ob:

ob rem pecuniariam cum aliquo,

Tac. A. 6, 5.—With ad:

ad aliquem,

Liv. 8, 23.—

Absol.:

erat non jure, non legibus, non disceptando decertandum,

Cic. Planc. 36; so,

cum palaestritis aequo jure,

id. Verr. 2, 2, 15; cf.:

jure potius quam bellum gerere,

Hirt. B. G. 85 fin.:

armis,

Tac. A. 2, 65.— Pass. impers.:

ut coram imperatore, sicut inter Marcellum Siculosque disceptatum fuerat, disceptaretur,

Liv. 26, 33; cf. id. 38, 35.— Abl. absol.:

multum invicem disceptato,

Tac. A. 15, 14.—

With inanimate subjects:

in uno proelio omnis fortuna rei publicae disceptat,

depends upon, is at stake, Cic. Fam. 10, 10.